1.   afasie zn. 'onvermogen tot taalgebruik'
categorie:
leenwoord, geleerde schepping
Nnl. aphasie 'sprakeloosheid' [1910; Bauwens].
Een internationaal woord op basis van Grieks aphasía 'onvermogen om te spreken', gevormd uit a- 'niet, zonder' en phāsis 'spraak' bij het werkwoord phānai 'spreken', zie faam.
De moderne neurologische en linguïstische bestudering van afasie is op gang gekomen met de studies van de Franse neuroloog Broca (1865) en de Duitse neuroloog Wernicke (1874); het internationale woord is daarop ook in Nederlandse vakkringen in gebruik genomen.
Literatuur: W. Bright (1992) International Encyclopedia of Linguistics, New York
Fries: afasy


  naar boven