1.   rut bn. 'alles verloren hebbend'
categorie:
etymologie onduidelijk
Vnnl. rut 'nietig' in Het volck is weynich, haer macht is rut [1573; iWNT]; nnl. rut 'alles verloren hebbend, arm' in Hy is Rut. Dit zegt men van ymand, die geheel kaal en berooit is, en niets meer heeft [1726; iWNT]. Misschien hetzelfde woord als in mnl. Rut en Roy 'arm volk, schorriemorrie, gepeupel' [ca. 1482; iWNT].
Herkomst onbekend. Mogelijk een affectieve bijvorm van rot 'bedorven', zie rotten, of ontleend aan Italiaans rutta 'platzak, failliet' [begin 14e eeuw], zie bankroet.
Fries: rut


  naar boven