1.   vlies zn. 'vel, membraan'
Mnl. vlies 'vacht, harig vel' [1285; VMNW], oostelijk ook vluus, ook 'dun vel, membraan (bijv. in het menselijk lichaam)' in Die sack off vluyss dayr dat ingeweyde in leghet 'buikvlies', eyns vluyss aever die oghen '(van) een vlies over de ogen' [beide 1477; Teuth.].
Vlies is de westelijke (Noordzee-Germaanse) variant van oostelijk vluus, vluis, met dezelfde variatie als beschreven bij lieden.
Mhd. vlius (maar (v)nhd. Vlies 'vlies' is ontleend aan het Nederlands); nfri. flues; oe. flēos (ne. fleece), flīes; alle oorspr. '(schapen)vacht', < pgm. *fleusi-. Uit een ablautende vorm pgm. *flūsa-, is mnd. vlūs 'vacht' ontstaan, vanwaar door ontlening nhd. Flausch 'duffel; duffelse jas'.
Mogelijk verwant met: Latijn plūma 'dons; veer' (< *plus-mā, zie ook pluim); Litouws plùskos mv. 'plukken haar', plá(u)zenis 'dekbed', plaũšas '(bast)vezel', Oudpruisisch plauxdine 'verenbed'; < pie. *pleus-, *plus-, *plous- 'uittrekken; plukken wol, veren of haar'.
De oorspr. betekenis is '(harige) vacht', i.h.b. 'schapenvacht', bijv. in de orde van het Gulden Vlies. In het Duits en het Engels is dit nog steeds de gewone betekenis, maar in het Nederlands heeft zich een betekenisverschuiving voltrokken naar 'dun vel (van welk materiaal dan ook) dat iets bedekt of omhult'.
Fries: flues


  naar boven