1.   touw zn. 'koord'
Mnl. touwe 'touwwerk, lijn' in Jtem betten sone van sinen touwe in spiscip vi sol 'Item aan de zoon van Bette voor zijn touwwerk in het proviandschip 6 penningen' [1286; VMNW], zeel ofte touw 'lijn of touw' [ca. 1460; MNW caterol].
Os. tou 'werk' (mnd. touwe, tow, tau, vanwaar door ontlening nhd. Tau 'touw'); ofri. tauwe, tau, towe, tou 'touw, lijn' (nfri. tou); me. touw (ne. tow 'vlasvezels'); on. 'wol' (nno. to 'stof, materiaal') < pgm. *tauwa- 'touw, lijn', dat wrsch. is te verbinden met de wortel van tooien.
Fries: tou


  naar boven