1.   slons zn. 'slordige vrouw'
Vnnl. slons 'slordige vrouw, slet' in Slonsje, loopt altijt laveyen Lancx de heele wijve buyrt 'slordige vrouw, loopt altijd rond langs alle vrouwen van de buurt' [1623; iWNT laveien], een vuyle slons en rechte morsebel [1625; iWNT], een rechte slons, een sloor, een vuyle slet [1655; iWNT].
Zelfstandig gebruik van het bn. vnnl. slons, sluns 'slap' [1588; Kil.], dat al eerder voorkomt in de afleiding verslonzen 'verslappen, verwelken', zoals in Een versloonst roosken [1528; iWNT], word ick van huer verslonst 'word ik door haar krachteloos' [ca. 1561; iWNT]. De herkomst van het bn. slons is onbekend. West-Vlaams slunse 'vod, lor' [1873; De Bo] is hetzelfde woord; daarmee valt het onder de bij slet genoemde groep woorden voor lompen en vodden met een onduidelijke etymologie.
Nnd. slunts 'lomp', sluntse, schlunze 'slordige vrouw'; nhd. dial. slons '(gerafelde) zoom van een rok'; nfri. slûns, slûnze.
Fries: slons, slonze, slûns, slûnze


  naar boven