1.   tjonge tw. als uitroep van verbazing, verwondering e.d.
categorie:
geleed woord
Nnl. Jongen, wat ben ik wel nieuwsgierig geweest [1785; iWNT jongen], Tjonge ja, da's niet niks! [1903; iWNT], Jongen! jongen! [1806; iWNT], sjonges [1909; iWNT pruim II], tsjongeja [1920; iWNT weerlichts].
Hetzelfde woord als jongen, als tussenwerpsel gebruikt. De anlaut heeft vervorming ondergaan, op schrift resulterend in (meestal) tjonge, ook wel tsjonge of sjonge met -e in plaats van -en conform de gangbare uitspraak. Zeer frequent is ook de verdubbelde vorm tsjongejonge.
Fries: tsjonge


  naar boven