1.   atlant zn. 'steunpilaar in de vorm van een mannenfiguur'
categorie:
leenwoord, eponiem
Nnl. atlantes (mv.) 'id.' [1734; WNT Supp.].
Ontleend aan Italiaans atlante 'id.' [1758; DEDLI], dat al dan niet via Latijn Atlās, Atlāns (genitief Atlāntis) ontleend is aan Grieks Átlās (genitief Átlantos), de reus uit de mythologie die het hemelgewelf op zijn schouders droeg.
Dezelfde reus is verantwoordelijk voor de woorden atlas 1 'kaartenboek', atlas 4 'bovenste halswervel', en misschien atlas 3 'vlindersoort'. Ook het Atlasgebergte in Noord-Afrika en de Atlantische Oceaan zijn naar hem genoemd. Het Atlasgebergte zou zijn ontstaan toen Atlas, die in het uiterste westen van de wereld woonde, Perseus weigerde te ontvangen. Perseus veranderde hem vervolgens in een grote steenklomp. De Atlantische Oceaan (< Latijn mare atlanticum) was 'de zee ten westen van het Atlasgebergte'.


  naar boven