trefwoord: "hulde"
1 tot 1 van 1
Index:
huif
huig
huik
huilebalk
huilen
huis
huishouden
huiveren
huizen
hukken
hulde
hullen
hullie
hulp
huls
hulst
hum
humaan
humeur
humeurig
hummel
1.  |
 hulde zn. 'eerbetoon, erkenning' categorie: geleed woord Onl. huldi 'gunst' [ca. 1100; Will.]; mnl. umbe godes hulde 'om Gods genade, welwillendheid' [1200; CG II, Servas], ook 'trouw, eerbiediging' in der seluer hulden die ghi onsen here den keyser sculdech sijt 'dezelfde trouw die u aan onze heer de keizer schuldig bent' [1340-60; MNW-R]; nnl. 'eerbetoon, lof' in hulde aan de zeedigheid [1785; WNT]. Afleiding met umlaut van het bn. dat in het Nederlands tot hou 'welwillend' heeft geleid, vergelijk gulden 2 naast goud. Os. huldi (mnd. hulde, hülde); ohd. huldī, hulda (mhd. hulde, nhd. Huld); ofri. helde, hulde (nfri. hulde); oe. hyldo; on. hylli, hylla (nzw. alleen in afleiding hyllning en in het ww. hylla 'huldigen'); < pgm. *hulþ-ī(n), een abstractum bij het bn. *hulþa-. De Middelnederlandse betekenis 'trouw, eerbiediging' heeft altijd betrekking op de houding tegenover een persoon die hoger in rang staat, bijv. van leenman tegenover leenheer, onderdaan tegenover vorst, of mens tegenover God. Pas in het Nieuwnederlands begint hulde algemener gebruikt te worden. |