1.   biscuit zn. 'droog koekje'
categorie:
leenwoord
Nnl. biscuit 'fijn gebak' [1725; WNT Aanv.], biscuitjes 'koekjes' [1932; WNT vanille].
Ontleend aan Oudfrans biscuit [1112], letterlijk '(wat) tweemaal gebakken (is)', zie beschuit.
Hetzelfde Franse biscuit is al eerder ontleend en heeft zich in het Nederlands ontwikkeld tot de vorm beschuit. In de 18e eeuw ging het nieuwe Franse woord een fijn soort gebak aanduiden. De betekenis van biscuit als 'kaakje' dateert pas uit de 20e eeuw.
Fries: biskwy


  naar boven