1.   blauw bn. 'hemelkleurig'
categorie:
waarschijnlijk erfwoord
Mnl. blau [1240; Bern.]; ook als zn. blau [1287; CG II, Nat.Bl.D].
Het woord is algemeen Germaans: os. blāo (mnd. blā); ohd. blāo, blāw- (mhd. bla; nhd. blau); ofri. blau, blāw (nfri. blau); oe. blae- (me. blew, ne. blue < Oudfrans bleu); on. blár (me. blo, nzw. blå); < pgm. *blēwa-.
Verdere verwantschappen zijn zeer onzeker. Mogelijk met Iers blá en met Latijn flāvus, beide 'geel'. Ook is een wortel pie. *mlēua gesuggereerd (met Grieks mélas 'zwart'). De verhoudingen tussen kleuren en hun namen zijn in verschillende gebieden wisselend geweest.
Via het Frans ook ontleend als bleu 2 'lichtblauw'.
Literatuur: Schrijver 1991
Fries: blau


  naar boven