1.   sint zn. 'heilige'
categorie:
leenwoord
Mnl. sente, sint, sant 'heilig (voor heiligennamen), heilig persoon' in der gude sente Seruas. gew[iet] 'gewijd aan de goede heilige Servatius' [1200; VMNW sente], Sdonderdags vor de gheborte sant jans baptisch 'donderdag voor de geboortedag van Sint Jan de Doper' [1257; VMNW sant], sante ende ingele 'heiligen en engelen' [1265-70; VMNW sant], Saterdages na Sinte benedictus [1275; VMNW sente]; vnnl. sint 'heilige' (voor heiligennamen) in Sint Jan 'de heilige Johannes' [1588; Kil.].
Ontleend aan Frans saint, sainte 'heilige' [950-1000; TLF], ontwikkeld uit Laatlatijn sanctus 'heilige', zelfstandig gebruik van klassiek Latijn sānctus 'heilig, gewijd', verl.deelw. van sancīre 'wijden, heilig maken', verwant met sacrāre 'id.', zie sacrament.
Fries: sint


  naar boven