1. |
absoluut bn. 'onbeperkt, volstrekt' categorie: leenwoord Mnl. in de afleiding absolutelic 'duidelijk, niet vatbaar voor misverstand' [1462-85; MNW simperlike]; vnnl. absolutelicken 'beslist' [1516; MNHWS], absoluyt "voleynt, volmaect, verlost oft ontslagen" [1553; Werve], absoluyt "absous ou absolu", (wrsch.) 'vrijgesproken of voltooid' [1563; Meurier], een absoluter regeringe ... te bekomen [1612; WNT]. Ontleend aan Latijn absolūtus 'volledig, volstrekt', verl.deelw. van absolvere 'losmaken, bevrijden, laten gaan', gevormd uit ab- 'weg ... van' en solvere 'losmaken, oplossen', zie solutie. ◆ absolutisme zn. 'onbeperkte heerschappij'. Nnl. absolutisme [1865; Wdb. EN]; eerder al in de vorm absolutismus [1847; Kramers]. Ontleend aan Frans absolutisme [1796]. Fries: abslút, absolút
|