1.   onstuimig bn. 'heftig, stormachtig'
categorie:
leenwoord
Vnnl. onstumich weder 'stormachtig weer', onstumicheyt 'id.' [1573; Thes.], onstuemigh, onstuymigh 'id.', naast onghestuem, onghestuemigh, onghestuymigh 'id.; heftig, onrustig' [1599; Kil.].
Ontleend, met wegval van het voorvoegsel ge- en vervanging van het achtervoegsel, aan Middelhoogduits ungestüemec [14e eeuw; Lexer], naast ouder ungestüeme 'stormachtig' [ca. 1254; Gärtner] < Oudhoogduits ungistuomi, met het voorvoegsel un- (zie on-) afgeleid van gistuomi 'rustig, zacht', waarvan de verdere herkomst omstreden is.
Mnd. ungestume, nhd. ungestüm. Men denkt aan afleiding van de wortel van staan of van stellen of van stamelen.
Literatuur: Heidermanns 1993, 556
Fries: -


  naar boven