trefwoord: "eendrachtig"
1 tot 1 van 1
Index:
editie
edoch
eed
eega
eekhoorn
eelt
een
eend
eender
eendracht
eendrachtig
eenheid
eenhoorn
eens 1
eens 2
eenvoud
eenvoudig
eenzaam
eenzelvigheid
eer 1
eer 2
1.  |
 eendrachtig bn. 'eensgezind' categorie: geleed woord Mnl. endregtig 'overeenstemmend, eensgezind' (met zuidoostelijke umlaut) [1270-90; CG II, Moraalb.]. Daarnaast ook eendrachtelic [1372; Stall.]. Samenstellende afleiding uit een en dracht met het achtervoegsel -ig. Mnd. ēndrachtig; laat-mhd. eintrehtec (< mnd.; nhd. einträchtig). ◆ eendracht zn. 'eensgezindheid'. Mnl. eendracht 'overeenkomst, verdrag' [1367; MNW], 'instemming' [1469; MNW-P], 'overeenstemming, eensgezindheid' [1470-90; MNW-R], met daarnaast de oudere afleiding endregticheit 'eendracht' [1276-1300; CG II, Moraalb.]. Terugvorming uit eendrachtig door weglating van het achtervoegsel. In het Middelnederlands had eendracht nog een concrete betekenis en werd het onderscheiden van het abstracte eendrachtigheid. Het is daar in betekenis echter wel naartoe gegroeid en heeft het uiteindelijk (in het Vroegnieuwnederlands) volledig vervangen. Fries: iendrachtigiendracht |