trefwoord: "kelk"
1 tot 1 van 1
Index:
keg
kegel
kegelen
kei
kei-
keizer
keizersnede
kelder
kelderen
kelen
kelk
kelner
kemphaan
kennel
kennen
kennis
kenteren
kepen
keper
kepie
keppeltje
1.  |
 kelk zn. 'drinkbeker' categorie: leenwoord Onl. kelik 'drinkbeker' in kelikas (genitief) [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. kelch 'kelk, drinkbeker' [1240; Bern.], kelc 'id.' in so nam hi din kelc 'toen nam hij de drinkbeker' [1291-1300; VMNW]; nnl. kelk ook overdrachtelijk 'kelkvormige bloemkroon' in witter dan de zuiverste kelk van eene Luiksche Aurikel [1766; WNT], 'buitenste, meestal groene bloemkrans' in in de appel- en peereboomen ... is de kelk zo wel een bloem- als vrugtbekleedzel [1773; WNT vrucht I]. Vroege West- en Noord-Germaanse ontlening aan Latijn calix (genitief calicis) 'beker, schaal'. In het Nederlands en het Duits trad i-umlaut en verzwakking van de onbeklemtoonde lettergreep op. Evenzo ontleend zijn: os. kelik; ohd. celih (nhd. Kelch); ofri. tzilik, tzelk, tzielk (nfri. tsjelk(e)); oe. calic, celic, cælc (maar door hernieuwde ontlening me./ne. chalice); on. kalkr, kalekr (nzw. kalk). De herkomst van Latijn calix is onzeker. Het is verwant met Umbrisch scalce-to 'offerschaal' en Grieks kúliks 'beker, bokaal'. Wrsch. zijn al deze woorden ontleend aan een onbekende substraattaal (Schrijver 1991: 207). Fries: tsjelk(e) |