|
1. |
dauw zn. 'waterdamp' categorie: waarschijnlijk erfwoord Vnnl. fol douwes 'vol van dauw' [1100; Will.]; mnl. dou 'id.' [1240; Bern.], dau 'waterdamp' [1285; CG II, Rijmb.], douwes nas 'nat van dauw' [1390-1410; MNW-R]. Os. dou; ohd., mhd. tou (nhd. Tau); ofri. dāw (nfri. dau(we)); oe. dēaw (ne. dew); on. dögg (met specifiek on. -ww- > ggv-; nde. dug, nzw. dagg); < pgm. *daww-. De vergelijking met enerzijds Grieks thé(w)ein 'lopen', tho(w)ós 'snel', Sanskrit dhávati 'loopt, stroomt, vloeit' < pie. *dheu- 'lopen, rennen' (IEW 259) en anderzijds ohd. t(h)oum 'rook'; os. dōmian 'dampen'; got. dauns 'reuk'; en voorts Latijn fumus 'rook'; < pie. *dheuH (261-67) is semantisch weinig overtuigend. Fries: dauw, dauwe
|
naar boven
|