1.   hautain bn. 'hooghartig, arrogant'
categorie:
leenwoord
Vnnl. hauteyn 'arrogant' [ca. 1540; WNT Aanv.]; nnl. hautain in ofschoon hij daertoe te hoofdig, te fier en te hautain is 'te koppig, te trots en te arrogant' [1781; WNT fier].
Ontleend aan Frans hautain 'id.' [1320; Rey], eerder 'nobel, verheven' [ca. 1200; Rey] en nog eerder een synoniem van haut 'hoog'. Afleiding van haut 'hoog', zie hausse.


  naar boven