|
1. |
antraciet zn. 'steenkoolsoort' categorie: leenwoord, substraatwoord in brontaal Nnl. anthracit "versteend hout, hetwelk er uitziet als steenkolen" [1832; Weiland], anthraciet [1847; Kramers]. Via Frans anthracite 'id.' [1771; Rey], eerder al 'karbonkel' [1549; Rey], ontleend aan Latijn anthracītēs 'bloedsteen' of anthracītis 'karbonkel' < Grieks anthrakī́tēs, resp. anthrakĩtis, beide afleidingen van ánthraks 'houtskool', een woord van niet-Indo-Europese herkomst. Hetzelfde Griekse etymon ánthraks werd in Middeleeuws medisch Latijn anthrax gebruikt als benaming voor zwart- of roodachtige door een ziekte veroorzaakte gezwellen, ook wel karbonkel genoemd. Bij uitbreiding later (Nederlands 1871 [WNT Supp.], Engels 1876 [OED]) ook voor een bepaalde ziekte die zulke zweertjes veroorzaakt en die meestal miltvuur wordt genoemd. Fries: antrasyt
|
naar boven
|