1.   rib zn. 'been in de borstkas'
categorie:
erfwoord
Mnl. rebbe 'rib' [1240; Bern.], ribbe; vnnl. ribbe, rebbe 'rib, bot' [1573; Thes.].
Mnd. ribbe 'rib'; ohd. rippa (nhd. Rippe); ofri. rib (nfri. ribbe); oe. ribb (ne. rib); on. rif (nzw. ref); alle 'rib', < pgm. *ribjō- (< ouder *rebjō-).
Verwant met: Oudkerkslavisch rebro 'rib, zijde' (Russisch rebró 'rib') en misschien met Grieks eréphein 'overdekken', órophos, óropḗ 'dak', bij de wortel pie. *(h1)rebh- 'overdekken' (LIV 496).
Fries: ribbe


  naar boven