1.   schel 2 bn. 'luid, fel'
categorie:
waarschijnlijk erfwoord, klankwoord
Vnnl. schelle, schel 'klinkend' [1599; Kiliaan], schil 'schel', in deze attestatie wrsch. overdrachtelijk 'zeer': u schelle vriendlijckheit 'uw stralende vrolijkheid' [1608; iWNT], dan in mijn schelle harp [ca. 1620; iWNT recht I], de schelle Faem 'het doordringende gerucht' [1629; iWNT], De schelle keelen, die met zang de Godtheit dancken [1654; iWNT]; nnl. overdrachtelijk ook wel van kleuren en licht 'opvallend', bijv. in de schelle contrasten, de schreeuwende kleuren [1875; iWNT].
Bijvoeglijk naamwoord bij het sterke werkwoord mnl. scellen 'luid klinken', zie schellen.
Mnd. schel; nfri. skel, skil; oe. scyl (ne., verouderd shill); on. skjallr 'id.' (nijsl. skjallur); alle 'luid klinkend' < pgm. *skelli-.
Fries: skel, skil


  naar boven