1.   eb zn. 'aflopend tij, laag water'
categorie:
geleed woord, erfwoord
Mnl. ebbe 'id.' [1351-75; MNW].
Os. (met achtervoegsel) ebbiunga (mnd. ebbe > nhd. ebbe, nzw. ebb); ofri. ebba; oe. ebba; met umlaut ontwikkeld uit pgm. *abjōn- 'eb', een afleiding van het bw. *aba, zie af. Een Noord-Germaans cognaat, met andere betekenis, is on. efja 'tegenstroom in een rivier' (nzw. ävja 'modder'). Voor 'eb' heeft het Oudnoords een ander woord, fjara (nu alleen nog Noors fjære), verwant met varen 2.
Fries: eb, ebbe


  naar boven