1.   beuk 2 zn. 'schip van een gebouw'
categorie:
substraatwoord
Mnl. der kercken buyck 'de beuk van de kerk' [1477; Teuth.], ook buuc, buyc, buke, buc, boeck; vnnl. buec 'kerkbeuk' [1562; WNT]; nnl. bueke 'kerkbeuk' [1861; WNT].
Een nevenvorm van buik, mnl. buec 'buik' [1300-50; MNW-R], nnl. beuck 'romp van een kledingstuk' [1653; WNT].
Voor de Brabander Kiliaan was beuck 'beuk van een kerk' al de gewone vorm (Kil. 1588); beuck voor 'buik' noemt hij verouderd. Na de 18e eeuw is ook in Noord-Nederland de vorm buik verdrongen.
Fries: beuk


  naar boven