|
1. |
beuk 2 zn. 'schip van een gebouw' categorie: substraatwoord Mnl. der kercken buyck 'de beuk van de kerk' [1477; Teuth.], ook buuc, buyc, buke, buc, boeck; vnnl. buec 'kerkbeuk' [1562; WNT]; nnl. bueke 'kerkbeuk' [1861; WNT]. Een nevenvorm van buik, mnl. buec 'buik' [1300-50; MNW-R], nnl. beuck 'romp van een kledingstuk' [1653; WNT]. Voor de Brabander Kiliaan was beuck 'beuk van een kerk' al de gewone vorm (Kil. 1588); beuck voor 'buik' noemt hij verouderd. Na de 18e eeuw is ook in Noord-Nederland de vorm buik verdrongen. Fries: beuk
|
naar boven
|