1.   wak zn. 'open plek in ijs'
Mnl. wack 'open plek in ijs' in waecke, bijte op dem yse (mv.) [1477; Teuth.], overdrachtelijk 'gevaar' in Hadde Adriana gheschuwet dat wack Doe Theseus hoer bedde brack 'had Ariadne die gevaarlijke plaats maar gemeden, toen Theseus op haar bed ging liggen' [1470-90; MNW-R]; vnnl. wak in een Vogel in een wak of winter-bijt [1651; iWNT].
Mnd. wake (vanwaar door ontlening nhd. Wake); nfri. wek, wekke, wjekke; on. vök (genitief vakar; nno. vok, nzw. vak, nde. våge); alle 'open plek in ijs', wrsch. < pgm. *wakwō- (Hellquist, Kluge21). Verband met de wortel *wak- van waken (NEW) is onwaarschijnlijk.
Pgm. *wakwō- gaat mogelijk ablautend terug op de bij humeur besproken wortel pie. *uegw- 'vocht' (IEW 1118).
Fries: wek, wekke, wjekke


  naar boven