1.   melodie zn. 'zangwijze, deun'
categorie:
leenwoord
Mnl. melodie, melodij 'welluidende instrumentale muziek of zang' in so sueten melodye di vter borst ... quam 'zo'n zoete zang die uit de borst kwam' en Oc ludden daer met suten suaren Die mengerhande melodien 'ook klonk daar op lieflijke snaren velerlei muziek' [beide 1265-70; VMNW].
Ontleend, wrsch. via Oudfrans melodie 'muzikaal geheel van noten' [1100-50; TLF], eerder al 'zang op één toon' [begin 12e eeuw; TLF] (Nieuwfrans mélodie), aan Laatlatijn melodia, ontleend aan Grieks melōidiā 'zang, al dan niet op één toon; zangwijs van gedicht dat op muziek is gezet', gevormd uit mélos 'lied' en ōidḗ 'gedicht, ode', zie ode; Grieks mélos betekent oorspr. 'lid, geleding', en vandaar 'muzikale geleding, muzikale frase, zang'.
Grieks mélos 'geleding' is verwant met: Bretons mell 'gewricht, geleding', Cornish mel 'id.'; Tochaars A/B mälk 'samenvoegen'; < pie. *mel- 'geleding, deel' (IEW 720).
Fries: melody, meldij


  naar boven