1.   oer zn. 'ijzerhoudende grond'
categorie:
etymologie onduidelijk
Vnnl. oor, oore 'erts, ertsgroeve' [1607; Kil.]; nnl. 't oer 'harde ijzerhoudende grond' [1764; WNT], ook in samenstellingen: ijzeroer, zandoer [1835; WNT zand].
Nnd. ur 'oer, ijzerhoudende grond'; oe. ōre 'erts, onbewerkt metaal' (ne. ore); < pgm. *ōra-. Daarnaast staan pgm. *aura-, waaruit: oe. ēar 'aarde'; on. aurr 'kiezel, ijzerhoudend zand' (nzw. ör 'steenslag, gruis'); en pgm. *auriō-, waaruit nijsl. eyrr, nno. øyr 'zandbank in riviermonding'. Verdere herkomst onbekend.
Fries: oer


  naar boven