1.   snipper zn. 'afgeknipt of afgescheurd stukje'
Vnnl. snipperlijnghen 'afgesneden stukjes' [1546; Claes 1994a], snipperinghe, snipperlingh 'afgesneden of afgehakt stukje, spaander' [1588; Kil.], snippelingen [1608; iWNT snippeling], snipper, snippel 'id.' in Brockskens sparen, snippers sparen [1634; iWNT penning], snippelen of Brockels [1682; iWNT snippel]; nnl. snipper 'afgesneden of afgeknipt stukje stof, leer, papier e.d.' in je met allerlei snippertjes en vodjes opschikken [1784; iWNT], snippers van papier [1789; iWNT].
Verkorte vorm van ouder snipperling, snippering, snippeling, afgeleid met het onder -ling behandelde achtervoegsel van het werkwoord snippen 'in stukjes snijden of hakken' [1546; Claes 1994a], snippen, snipperen 'id.' [1588; Kil.]. snippelen 'id.' [1632; iWNT snippelen], waarvan de laatste twee frequentatieven zijn. Wrsch. is snippen een klanknabootsend woord.
Bij het werkwoord snippen horen: nnd. snippen 'knippen'; nhd. schnippen 'een knippend geluid maken, met de vingers knippen'; ne. snip 'knippen'.
Fries: snipel, sniper


  naar boven