trefwoord: "snikken"
1 tot 1 van 1
Index:
sneeuwblind
sneeuwen
snel
snellen
snerpen
snert
sneu
snijden
snik 1
snik 2
snikken
snip
snipper
snipverkouden
snit
snob
snoeien
snoek
snoep
snoepen
snoepreisje
1.  |
 snikken ww. 'hikkend huilen' categorie: klankwoord, klankwoord Vnnl. snicken 'hikken' [1552; Claes 1994b], i.h.b. bij het huilen in en te schreien dat gy snikt [1678; iWNT]. Wrsch. een van de formaties uit de onder snuiven aangevoerde groep woorden voor acties waarbij sprake is van een min of meer krachtige en/of schoksgewijze ademhaling. Mogelijk gevormd naast hikken, zie hik, onder invloed van snakken. ◆ snik 2 zn. 'het eenmalig snikken, krampachtige ademtocht'. Mnl. in de toenaam van Weitin Snic [1275; CG I]; vnnl. snick 'hik' [1552; Claes 1994b], met den Snick geplaecht 'door de hik geplaagd' [1595; iWNT], 'krampachtige ademtocht' [1599; Kil.]. Afleiding van snikken, maar de verhouding kan evengoed omgekeerd zijn. Iets eerder geattesteerd zijn al de nevenvormen snock en snuck: mnl. Met groten snocken ende vele tranen [ca. 1480; MNW snoc], vnnl. drie corte snucken [1534; MNW snic]. Fries: snokje, snokke ◆ snok |