|
1. |
gave zn. 'talent; gift' categorie: waarschijnlijk erfwoord Onl. gāva 'gave' [ca. 1100; Will.], naast, met ablaut, onl. (mv.) geua, geuon 'gaven' [10e eeuw; W.Ps.]; mnl. got die alle gauen geuet 'God die alle gaven geeft' [1265-70; CG II, Lut.K]. Mhd. gābe (nhd. Gabe); on. gáfa (mogelijk < mnd. gāve; nzw. gåva); pgm. *gēbo-, zn. bij de wortel van geven. Bij dezelfde wortel horen ook de zn.: onl. geva (mnl. gheve en nog in nnl. te geef); os. geƀa; ohd. geba; oe. giefu; on. gjöf; got. giba; < pgm. *gebō- 'gave'. Van een andere ablautstrap is bovendien gift afgeleid.
|
naar boven
|