1. |
rauw bn. 'ongekookt; hard, grof; schor' categorie: erfwoord Mnl. roo 'ongekookt' [1240; Bern.], rou, raeu(w) 'id.' in .i. gans. rou. gheplucht an .i. spit. 'een rauwe geplukte gans aan een spit' [1266-68; VMNW], sijn oghen ... al rod, ghelijc alst rou vleesch ware 'zijn ogen helemaal rood, alsof het rauw vlees was' [1285; VMNW], 'onbewerkt' in raeu leder [1300-50; MNW], 'ongevormd, grof, bevlekt' in raeuw is mijn leven [ca. 1350; MNW], 'hees, schor' in heesch, rauw [1477; Teuth.]; vnnl. rauw, rouw 'ongekookt; ongevormd' [1599; Kil.]. Os. hrao (mnd. rō); ohd. rao, (h)rō (nhd. roh); oe. hrēaw (ne. raw); on. hrár (nzw. rå); < pgm. *hrawa-. Verwant met: Latijn crūdus 'bloederig, rauw, grof', cruor 'gestold bloed'; Grieks kréas (ouder kréwas) 'vlees'; Sanskrit kravís- 'rauw vlees', kravya- 'bloed'; Litouws kraũjas 'bloed', Lets kreve 'gestold bloed'; Oudkerkslavisch kry, krŭvĭ 'bloed' (Russisch krov'); Oudiers crū 'bloed', crūaid 'hardvochtig, ruw', Welsh creu 'bloed'; < pie. *kreuh2-, *krouh2-, *kruh2- 'gestold bloed, rauw vlees' (IEW 621). Literatuur: Heidermanns 1993 Fries: rie, rau < nnl.
|