trefwoord: "voedster"
1 tot 1 van 1
Index:
vocaal 2
vocabulaire
vocatief
vocht
vochtig
vod
voeden
voe(de)ren
voeding
voedsel
voedster
voeg
voegen
voegwoord
voelen
voer
voeren 1
voeren 2
voering
voertuig
voet
1.  |
 voedster zn. 'min'Mnl. voester, voestre, in de vorm uvstre [1240; Bern.], in voestren dien hare soch willen ontgaen 'voedsters die met hun moedermelk willen stoppen' [1287; VMNW], voetster [1399; MNW-P]. Oe. fōstre 'min'; on. fóstra 'id.'; < pgm. *fōstrō- < *fōstrijō. Afleiding van *fōstra- 'voeding, opvoeding' met het achtervoegsel *-jō-, waarmee vrouwelijke woorden worden afgeleid, waaronder ook nomina agentis; zie ook -ster. Uit *fōstra- '(op)voeding': oe. fōstor, fōster 'id.' (ne. foster); on. fóstr 'id.' (nzw. foster). Pgm. *fōstra- '(op)voeding' gaat klankwettig terug op ouder *fōd-tra- en is dus een oude afleiding van de wortel van voeden met het achtervoegsel pie. *-tro-, dat nomina actionis en werktuignamen vormt. De uitgang pgm. *-stra- ontstond achter alle stammen met een dentale medeklinker (bijv. got. gilstr 'belasting' bij pgm. *geldan- 'vergoeden') en werd door metanalyse een zelfstandig achtervoegsel naast *-tra-, zoals in bolster, halster en laster. De oorspronkelijke vorm van dit woord is mnl. voestre; de huidige vorm voedster ontstond door associatie met voeden en herinterpretatie van de uitgang als achtervoegsel voor vrouwelijke functieaanduidingen (zie -ster). |