1.   beest zn. 'dier'
categorie:
leenwoord, uitleenwoord
Mnl. beeste (mv.) 'dieren' [1253; CG I, 45], ene beste 'een dier', die beeste 'het dier' [1287; CG II, Nat.Bl.D], dat beest 'het dier' [1458; MNW-P].
Ontleend aan Oudfrans beste [1080; Rey] (Nieuwfrans bête), via vulgair Latijn *besta ontwikkeld uit Latijn bēstia '(groot, wild) dier', een woord van onbekende herkomst.
Nnd. beest (< Nederlands); nhd. Biest (< nnd.) 'kreng; dier' (nhd. Bestie 'eng beest, wild dier' stamt direct uit het Latijn); nfri. bist, beest; me. be(e)st(e) (ne. beast); nzw. best.
Oorspr., en nog in sommige dialecten en in bepaalde uitdrukkingen (zoals de beest uithangen), is dit woord mannelijk. Vermoedelijk onder invloed van het zn. dier werd beest in het Nederlands onzijdig.
Fries: bist, beest


  naar boven