|
1. |
blauw bn. 'hemelkleurig' categorie: waarschijnlijk erfwoord Mnl. blau [1240; Bern.]; ook als zn. blau [1287; CG II, Nat.Bl.D]. Het woord is algemeen Germaans: os. blāo (mnd. blā); ohd. blāo, blāw- (mhd. bla; nhd. blau); ofri. blau, blāw (nfri. blau); oe. blae- (me. blew, ne. blue < Oudfrans bleu); on. blár (me. blo, nzw. blå); < pgm. *blēwa-. Verdere verwantschappen zijn zeer onzeker. Mogelijk met Iers blá en met Latijn flāvus, beide 'geel'. Ook is een wortel pie. *mlēua gesuggereerd (met Grieks mélas 'zwart'). De verhoudingen tussen kleuren en hun namen zijn in verschillende gebieden wisselend geweest. Via het Frans ook ontleend als bleu 2 'lichtblauw'. Literatuur: Schrijver 1991 Fries: blau
|
naar boven
|