1.   toef zn. 'pluk'
Nnl. toef 'kuif' [1839; iWNT], 'bos(je), tuil(tje), boeket' in een toefje pensées '... viooltjes' [1870; Bergmann], 'bosje, pluim, pluk, dot' in Toef op de pet [1886; iWNT].
Ontleend aan Frans touffe 'pluk, bosje' [ca. 1393; TLF], dat zelf ontleend is aan de Oudhoogduitse vorm *topf 'pluk haar', wellicht in een periode waarin de Germaanse *t nog niet, maar de *p al wel de Hoogduitse klankverschuiving heeft ondergaan, of beïnvloed door Latijn tuffa. Dit Duitse woord (Nieuwhoogduits Zopf 'haarvlecht') is hetzelfde woord als top.
Literatuur: A. Bergmann (1870), Ernest Staas, Amsterdam, 96
Fries: tûfe, tufe, tûf, túf 'kuif'


  naar boven