|
|
1.  |
 verongelijkt bn. 'onrecht aangedaan, onbillijk behandeld; verontwaardigd'
Vnnl. verongelijkt 'ongelijk aangedaan, onrechtmatig behandeld' in Als een man verongelijct wesende 'als een man die onrechtvaardig behandeld is' [1550; WNT].
Verl.deelw. van het verouderde werkwoord verongelijcken 'onrecht, ongelijk aandoen' [1507; WNT prejudiceren], een afleiding met het voorvoegsel ver- (sub e) van het zn. ongelijk in de Middelnederlandse betekenis 'onrecht, onbillijkheid, onrechtmatige handelwijze' [1343; MNW], een afleiding met het ontkennende voorvoegsel on- van het zn. gelijk 2.
|
naar boven
|
