|
1. |
blazen ww. 'krachtig uitademen' categorie: erfwoord Mnl. blasen 'blazen' [1240; Bern.]. Mnd. blasen; ohd. blāsan (nhd. blasen); nfri. blaze (nevenvorm blieze); me. blasen (ne. blaze 'blazen'); on. blása (nzw. blåsa); got. blēsan; < pgm. *blēsan- 'blazen'. Hiervan afgeleid zijn de zn.: ohd. blāst; oe. blǣst 'windvlaag' (ne. blast 'rukwind, krachtige luchtstroom'). Daarnaast zonder s-formans, dus uit pgm. *blēan-: mnl. blaeyen 'waaien'; ohd. blājan (nhd. blähen); ofri. blīa; oe. blāwan 'blazen' (ne. blow, ontleend als blowen). Verwant met Latijn flāre 'blazen, waaien', flēre 'huilen'; Oudkerkslavisch blějati 'loeien, blaten'; Lets blet 'blaten'; bij de wortel pie. *bhleh1- 'blazen' (IEW 121,154); maar zie ook bal 1 en bel 1. Fries: blaze
|
naar boven
|