1.   bestiaal bn. 'beestachtig, dierlijk; gemeen'
categorie:
leenwoord
Vnnl. beestjaal 'beestachtig groot' [1638; WNT], het bestiaelste ... volck 'het dierlijkste, gemeenste volk' [1656; WNT wantrouw I].
Ontleend aan Frans bestial 'dierlijk', ouder bestial [1190; Rey] < Latijn bestialis 'dierlijk', afleiding van bēstia 'dier', zie beest.
Bestiaal, beestiaal, beestiael was (en is onder boeren nog wel) een onzijdig zn.: als collectief het bestiaal 'het vee, groot en klein' (vnnl. bestiael 'vee' [1575; WNT beschadigen]), in het meervoud bestialen 'aantal stuks vee' [1526; WNT juweel] en in het enkelvoud 'een stuk vee' [ca. 1710; WNT].
Kil. 1599 heeft het zn. beestalie 'vee' < Oudfrans bestail(le) (Nieuwfrans bétail 'vee'), dat tot in de 17e eeuw een nevenvorm van bestial was.
bestialiteit zn. 'beestachtigheid'. Nnl. bestialiteit 'id.' [1720; Meijer], 'geslachtsgemeenschap tussen mens en dier' [1950; Dale]. Ontleend aan Frans bestialité [ca. 1370; Rey] < middeleeuws Latijn bestialitas 'dierlijkheid', een afleiding van bēstia 'dier'.
Fries: -


  naar boven