trefwoord: "luis"
1 tot 1 van 1
Index:
luidruchtig
luidspreker
luier
luieren
luifel
luik
luiken
luilak
luim
luipaard
luis
luister
luisteren
luit
luitenant
luitjes
luiwagen
luiwammes
luizen
luizig
lukken
1.  |
 luis zn. 'parasitair insect' categorie: waarschijnlijk erfwoord Mnl. luus in dat ... vte den liue luse quamen 'dat er luizen op het lichaam kwamen' [1285; CG II], luys [ca. 1440; Harl.]. Mnd. lūs; ohd. lūs (nhd. Laus); oe. lūs (ne. louse); on. lús (nzw. lus); < pgm. *lūs-. Verwant met Welsh llau (mv.), Cornish lowen, Bretons louen; < pie. *lūs-, lus- 'luis' (IEW 692). Luis is al van oudsher een verzamelnaam voor verschillende groepen insecten. ◆ luizen ww. 'luizen vangen'. Mnl. om mi te lusene 'om mij van luizen te ontdoen' [1486; MNW]; vnnl. overdrachtelijk in buyten der stadt moecht ghy wel luysen en vloyen 'buiten de stad mag u wel kleinhandel drijven' [1561; WNT] en luysen oft pluysen iemandts borse 'stelen uit iemand beurs' [1599; Kil.]; nnl. erin luizen 'bedrogen uitkomen' [1923; WNT], nu overgankelijk 'in de val laten lopen' [1928; WNT Aanv. er II]. Afleiding van luis. ◆ luizig bn. 'vol luizen; nietswaardig'. Mnl. luysich 'vol luizen' [1477; Teuth.]; vnnl. ook 'nietswaardig' [1544; WNT]. Afleiding van luis. Fries: lûs ◆ lúzje ◆ luzich |