1.   admiraal zn. 'bevelhebber van de vloot'
categorie:
leenwoord, volksetymologie
Mnl. a(m)mirael 'aanvoerder der heidenen' [1201-25; CG II, Floyr.], Admirael ter Zee 'vlootvoogd' [1492; WNT]; vnnl. admiral [1574; Kil.].
Verkort uit Arabisch amīr-al-baḥr 'bevelhebber (over) de zee' bij het werkwoord amara 'bevelen', (hierbij ook emir). Hierin werd de lettergreep al (het lidwoord bij 'zee') geïnterpreteerd als Latijns achtervoegsel -alis. De vorm met ad- (zoals ook in het Engels en het Duits) is beïnvloed door Latijn admirāre, Frans admirer 'bewonderen'. Ook in het Oudfrans werd wel de vorm admiral [1305; Rey] gebruikt (Nieuwfrans amiral). Volgens een andere interpretatie zou het woord zijn afgeleid van de Arabische term amīr-ar-rahl 'bevelhebber van het transport', die in Spanje bekend was, maar dat zou *amirar hebben opgeleverd.
In Italië ontwikkelde zich de betekenis 'vlootvoogd', die zich in heel Europa verbreidde.
Literatuur: Philippa 1991
Fries: admiraal


  naar boven