1.   zeer 2 bw. 'in hoge mate, hevig'
Mnl. sere 'in hoge mate, krachtig, snel' in dat sie riepe so sere 'dat ze heel hard riepen' [1201-25; VMNW], nu quam gumbaut gelopen sere 'toen kwam G. snel aangelopen' [1220-40; VMNW], Warumme weenedi dos sere 'waarom huilt u zo erg?' [1265-70; VMNW].
Het bijwoordelijk gebruikte bn. zeer 1 'pijnlijk, gewond'. Deze betekenisontwikkeling vond al vroeg in alle West-Germaanse talen plaats en treedt wel vaker op bij woorden die als bijvoeglijk naamwoord een negatieve emotie of indruk behelzen, bijv. bij erg, geweldig, verschrikkelijk en vreselijk.
Os. sēro; ohd. sēro (nhd. sehr); ofri. sēre (nfri. sear); oe. sāre; alle 'in hoge mate, hevig', maar in de oudste taalfasen (os., ohd., oe.) ook nog 'pijnlijk, smartelijk'; < pgm. *sairō.
De letterlijke betekenis 'pijnlijk' is in het Middelnederlands al niet meer geattesteerd, maar nog enigszins te herkennen in dat si was sere Gewondet 'dat ze hevig gewond (pijnlijk gewond) was' [1265-70; VMNW].
Fries: sear


  naar boven