1.   zede zn. 'gewoonte'
Onl. sido 'gewoonte, gedrag, aard' in got thie anuuano (lees: anuuunon) duot einis sidin an huse 'God, die (mensen) van dezelfde (juiste) aard in zijn huis doet wonen' [10e eeuw; W.Ps.], That her baruoz einen esel rêithe na armer lîude síde 'dat hij barrevoets een ezel bereed naar de gewoonte van arme lieden' [1151-1200; Reimbibel]; mnl. sede 'gewoonte, gedrag, aard' in al der boser seden 'alle slechte manieren' [1200; VMNW], de seden uan den hus 'de gebruiken van dit huis' [1236; VMNW], Aprille heuet vuele seden 'april heeft veel eigenaardigheden (april doet wat hij wil)' [1253; VMNW].
Os. sidu (mnd. side); ohd. situ (nhd. Sitte); ofri. side (nfri. sede); oe. seodu, sidu; on. siðr (nzw. sed); got. sidus; alle 'zede, gewoonte', < pgm. *sidu-.
Verwant met o.a. Grieks éthos, ẽthos 'gewoonte, zede, gebruik', zie ethos.
Fries: sede


  naar boven