1.   vier telw. '4'
categorie:
erfwoord
Onl. wrsch. in fitter t(h)usunde 'vierduizend' [8e eeuw; LS], vier, viuwar in de toponiemen Uiuuuarflet 'Viervliet' [918-48, kopie eind 11e eeuw; Künzel], Vierackeren 'Vierakker (Gelderland)' [1139-50, kopie 1670; Künzel]; mnl. vier in die uiere cnapen 'de vier jongens' [1220-40; VMNW].
Os. fiuwar, fiwar, fior (mnd. vēr); ohd. fior (nhd. vier); ofri. fiūwer (nfri. fjouwer); oe. fēower (ne. four); on. fjórir (nzw. fyra); got. fidwōr, Krim-Gotisch fyder; < pgm. *fedwōr 'vier'.
Verwant met: Latijn quattuor (Frans quatre), in samenstellingen quadr- (zie ook quarantaine); Grieks téssares; Sanskrit catvā́ras; Avestisch čathwārō (Perzisch chār); Litouws keturì; Oudkerkslavisch četyre (Russisch četýre); Oudiers cethair; Armeens č'ork'; Albanees katër; Tochaars A/B śtwar/śtwer; < pie. *kwétuōr-es/*kwétuōr 'vier' (IEW 642). Pgm. *fedwōr wijst op voor-Germaans *petuōr; de *p- is om onduidelijke redenen uit pie. *kw- ontstaan en is misschien vergelijkbaar met de (klankwettige) ontwikkeling van pie. *kw > Brits-Keltisch *p. Waarschijnlijker is analogiewerking door de anlaut van vijf.
Fries: fjouwer


  naar boven