1.   bijbel zn. 'de Heilige Schrift'
categorie:
leenwoord, geoniem
Mnl. bibele, bible, bibel 'bijbel' [alle 1276-1300; CG II, Nat.Bl.M]; vnnl. bijbel [1599; Kil.].
Ontleend aan Oudfrans bible [12e eeuw; Rey] < Latijn biblia < Grieks biblía 'boeken', meervoud van biblíon 'boek', waarbij ook bibliotheek. Biblíon is een nevenvorm van bublíon, het verkleinwoord van búblos 'de Egyptische papyrusplant; hiervan vervaardigd papier; geschrift, boek', genoemd naar Byblos, de Fenicische exporthaven van papyrus (nu gesitueerd in Libanon).
In het christelijk Latijn was biblia eerst een meervoudsvorm '(heilige) boeken', maar vervolgens werd het ook opgevat als een vrouwelijke enkelvoudsvorm: '(heilige) Schrift'; ook Frans la bible.
bijbels bn. 'uit of van de bijbel'. Vnnl. bibelsch 'id.' [1532; WNT verstand]. Afleiding van bijbel met -s.
Fries: bibel


  naar boven